به نقل از سایت اخبار موسیقی : خبرگزاری مهر-گروه هنر-علیرضا سعیدی: سرگذشت پرفراز و نشیب فعالیت‌های موسیقایی در کشورمان همواره تحت‌تأثیر خط مشی سیاسی و فرهنگی دولت‌های مختلف دچار تغییرات زیادی شده و می‌شود که این مقولات تاکنون در چارچوب گزارش‌ها، مقالات و نوشتارهای مختلف پژوهشی-رسانه‌ای مورد واکاوی قرار گرفته‌اند.
در مقاطعی اما برخی از رویدادها و اتفاقات در تقویم تحولات موسیقی ایران به ثبت رسیده‌اند که بانیان و طراحان‌شان با اطمینان خاطر و انرژی فراوان درباره آنها سخن می‌گفتند، گویی در مدت زمانی کوتاه قرار است تمامی اتفاقات و رویدادها مرتبط با حوزه موسیقی، تحت تأثیر آن فعالیت قرار بگیرد اما چنین نشد.
«گمشده‌های موسیقی ایران» عنوان سلسله گزارش‌هایی است که گروه هنر خبرگزاری مهر در قالب آن به مرور همین رویدادها، تحولات و وعده‌های فراموش‌شده می‌پردازد. عمده تمرکز و هدف تدوین این مجموعه گزارش البته ضمن بازخوانی تحولات، ترویج «تمرکز» و «تفکر دوباره» در مدیران و سیاست‌سازان حوزه موسیقی کشور برای تأمل روی موضوعاتی است که بهتر می‌بود پیش از رسانه‌ای شدن یا برگزاری مراسم افتتاحیه و ماجراهایی از این دست، برنامه‌ریزی واقع‌بینانه‌تری درباره دامنه اثرگذاری آنها صورت می‌گرفت تا در نیمه راه نمانند.
در پنجمین گام از سلسله گزارش‌های «گمشده‌های موسیقی ایران» به سراغ انجمن صنفی خوانندگان پاپ رفتیم، مجموعه‌ای که زمزمه تشکیل آن در سال ۱۳۹۲ رسانه‌ای شد اما مرور زمان نشان داد که خوانندگان پاپ فعلاً «توان»، «اراده» یا «انگیزه‌ای» برای تشکیل یک مجمع یا انجمن صنفی که بتوانند در آن به بیان مطالبتشان بپردازند، ندارند. شرایطی که شاید در سال‌های اخیر آنچنان ضرورتی برای صاحبان آثار موسیقایی در حوزه خوانندگی نداشته باشد، اما طبیعتاً ظهور و بروزش می‌توانست دربرگیرنده اتفاقات خوشایندی در حوزه‌های صنفی مربوط به فرهنگ و هنر باشد.
در این چارچوب تشکیل مجمع صنفی ناشران موسیقی به دلیل حضور افراد صاحب نفوذ و موثر در موسیقی پاپ نشان داد که استفاده از ظرفیت‌های صنفی می‌تواند مقدمه‌ای برای حضور بخش خصوصی در جریان تصمیم‌گیری‌ها و سیاستگذاری‌های مربوط به حوزه موسیقی به ویژه موسیقی پاپ باشد. اما گویا ماجرا «پیچیده‌تر» یا شاید «سهل‌انگارانه‌تر» از آن چیزی بود که فکر می‌کردیم. شرایطی که گویا فقط اتفاقی گذرا و بیهوده برای رسیدن به اهدافی بود که گویا رسیدن به دلایلی که هرگز معلوم نشد، تحقق یافتنی نبود و ماجرا را به سمتی برد که از انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ ایران هم به عنوان یکی از گمشدگان موسیقی ایران یاد کنیم.
آنچه می‌خوانید، روایتی تاریخی از تشکیل انجمن صنفی خوانندگان پاپ در رسانه‌ها از بدو شکل‌گیری تا «تعلیق» یا «تعطیلی» آن است که شاید بتواند دوباره نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده و حداقل واکنشی را برای پاسخگویی گردانندگان آن فراهم آورد.
به هر ترتیب آنچه در محافل غیررسانه‌ای درباره تشکیل و تعلیق این مجموعه صنفی مطرح می‌شود، نمی‌تواند گواهی برای درست بودن یا نبودن مواضع غیررسمی باشد. پس آنچه در این روایت رسانه‌ای پیش روی مخاطب قرار می‌گیرد، شمایی کلی از پیشینه یک جریان صنفی است که متاسفانه حتی به نیمه راه هم نرسید و همچنان در تعلیق به سر می‌برد.
آذر ۱۳۹۲؛ انجمن صنفی خوانندگان پاپ و قراری که رسانه‌ای شد!
ظهر جمعه یکی از روزهای پایانی آذر ماه سال ۱۳۹۲ بود که انتشار تصویری جالب توجه در فضای مجازی که تعدادی از خوانندگان پرطرفدار در کنار یکدیگر حضور داشتند مورد توجه علاقه مندان موسیقی پاپ قرار گرفت. شرایطی که پیگیری‌های رسانه‌ای‌اش به تشکیل یک مجموعه صنفی به نام «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» منجر شد. انجمنی که دبیری آن بر عهده فردی به نام محمدرضا کارچی بود.
کارچی در یک گفتگوی رسانه‌ای بود که ضمن ارائه توضیحاتی درباره تشکیل این انجمن که به گفته وی قرار نبود در آن زمان اطلاع رسانی رسانه‌ای شود، بیان کرد: هرچند حدود سه چهار ماه از شکل‌گیری این ماجرا می‌گذرد و چندین جلسه نیز برگزار شده است، اما فعلاً قصد نداشتیم آن را رسانه‌ای کنیم و قرار بود بعد از جلسه با وزیر محترم اطلاع‌رسانی صورت گرفته و مصوبات و تصمیمات اعلام شود. وعده کرده بودیم و قرار نبود کسی عکسی منتشر کند. البته من ایراد چندانی نمی‌بینم که خلف وعده‌ای شده باشد.
خوانندگان پاپ فعلاً «توان»، «اراده» یا «انگیزه‌ای» برای تشکیل یک مجمع یا انجمن صنفی که بتوانند در آن به بیان مطالبتشان بپردازند، ندارند وی گفت: مدت‌هاست که مجموعه موسیقی پاپ در کشور فعالیت می‌کند و به عنوان یکی از محورهای اساسی نشاط بخشی، ایجاد شادابی، طراوت و تحرک در جامعه که خروجی نهایی آن سلامت اجتماعی است، شناخته می‌شود. به نظر می‌رسید حلقه ی مفقوده ای در این میان وجود دارد و آن این است که حقوق و مطالبات خوانندگان موسیقی پاپ چندان در نظر گرفته نمی‌شد و از آنجایی که این هنرمندان درگیر فعالیت‌های هنری خودشان بودند، متاسفانه نمی‌توانستند به عنوان یک فرد به دنبال حقوق بروند. لذا نیاز به وجود یک تشکل صنفی احساس می‌شد که بتواند مطالبات این خوانندگان را دنبال کرده، تمهیدات لازم را بیندیشد و بسترها و مقدمات لازم برای افزایش شتابِ توسعه جریان موسیقی پاپ و ارتقای کیفی تولیدات این بخش را فراهم کند. از این جهت جلساتی را در ماه مبارک رمضان سال جاری (۱۳۹۲) با حضور چهره‌های سطح اول موسیقی پاپ کشور که حدود بیست نفر می‌شوند، برگزار کردیم که اتفاق فضایی بسیار معنوی و دوستانه داشت. بعد از برگزاری یکی دو جلسه، نتایجی حاصل شد. یکی از آنها این بود که هسته مرکزی و هیئت موسس این صنف، همین کسانی باشند که کار را شروع کرده‌اند. در جلسات، همه این خوانندگان با وحدت و انسجام بی نظیری که فکر نمی‌کنم در هیچ حوزه هنری دیگری مشابه آن رخ داده باشد، روی این مسئله تمرکز کردند و این جریان شکل گرفت.
دبیر انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در توضیحات تکمیلی خود بیان کرد: این خوانندگان کسانی هستند که بیشترین مخاطب را داشته و آلبوم‌ها، کنسرت‌ها و آثارشان با بیشترین استقبال مواجه شده است. احسان خواجه امیری، سیروان خسروی، محسن یگانه، مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، گروه سون، علی لهراسبی، رضا یزدانی، بهنام صفوی، رضا صادقی، بنیامین بهادری، حمید عسکری، بابک جهانبخش، محسن چاوشی و شهرام شکوهی، کسانی بودند که جلسات با آنها آغاز شده است. محمد علیزاده، مهدی یراحی و مرتضی پاشایی نیز تا کنون در جلسات شرکت نکرده‌اند اما در آینده به این جمع اضافه خواهند شد.
کارچی درباره اهداف تشکیل این انجمن و مصوبات اولین جلسه آن نیز تصریح کرد: این جلسات مصوباتی نیز داشت که ما آنها را به عنوان مطالبات و خواسته‌هایی به حق می‌بینیم. انجمن خوانندگان موسیقی پاپ، با دو رویکرد حرکت خواهد کرد؛ همانطور که اعضا معتقدند حقوقشان در برخی جاها تضییع و نادیده گرفته شده است، در عین حال معتقدند تکالیفی بر عهده شان است و حاضرند هر زمان که تکالیف در چارچوب نظام فرهنگی کشور بر دوششان قرار گرفت، به بهترین نحو اجرا نمایند. کسانی که عضو هیئت موسس این انجمن هستند، از خطوط اصلی که تعیین شده عبور نکرده و نمی‌کنند و مسیر دیگری را دنبال نخواهند کرد. همه آنها تحت سایه نظام فرهنگی کشور مشغول فعالیت هستند و خود را ملزم به رعایت تمامی مسائل و مصادیق این حوزه می‌دانند. این انجمن قرار است یک صدای رَسا و در عین حال قانونمند و پایبند به اصول باشد و تحت قوانین جمهوری اسلامی ایران و چارچوب‌های نظام فرهنگی کشور و کاملاً مرتبط با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت نماید. […] خوشبختانه یکی از رویکردهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره جدید این است که کار این حوزه را به دست صاحبان هنر بسپارد و به جای اینکه یک یا دو کارشناس در وزارتخانه برای مسائل مربوط به هنرمندان تصمیم‌گیری کنند، خود هنرمندان به وسیله تشکل‌ها، کار را در دست بگیرند و این جنبه‌ی صرفاً حراستی برداشته شود. الحمدلله همه این بچه‌ها معتقد هستند و قطعاً کشور و مردمشان را دوست دارند که همین جا و تحت این اصول فعالیت می‌کنند. خوشبختانه با این رویکرد، قوت و قدرت ما بیشتر می‌شود و برای تقویت و توسعه این جریان بیشتر تلاش خواهیم کرد. هماهنگی‌های لازم با شخص وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته و ایشان در جریان این مسائل هستند.
وی همچنین گفت: این صنف، «انجمن خوانندگان موسیقی پاپ» است و اصلاً قصد ندارد اصول و ضوابط تهیه‌کنندگان موسیقی پاپ را بر هم بزند. این انجمن کار خودش را انجام خواهد داد و همه چیز بر همان روال گذشته ادامه خواهد داشت. همه تهیه کنندگان حقوق و مطالباتی دارند که محترم است پس هدف خوانندگان از تشکیل این انجمن، به هیچ وجه تصمیم‌گیری بر علیه تهیه کنندگان نیست. خوانندگان صرفاً به دنبال پشتوانه‌های حمایتی و معنوی و مسائلی که مقدمات رشد را فراهم می‌کنند هستند. همه فرایندهای موسیقی پاپ با همان ضوابط گذشته انجام خواهد شد. فقط آن دسته از مطالبات، انتقادها و پیشنهادها که در حوزه حقوق خوانندگان می‌گنجد در این انجمن پیگیری خواهد شد.
کارچی در پایان این گفتگوی رسانه‌ای تاکید کرد: برای اینکه این انجمن قوت و قدرت بیشتری داشته باشد، نیاز بود که فعلاً از خوانندگان سطح اول برای هیئت موسس انجمن استفاده کنیم. در مراحل بعدی، مجمع عمومی تشکیل خواهد شد که خوانندگان از سطوح دیگر در آن حضور خواهند داشت. هر کسی که به عنوان «خواننده» از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز رسمی دریافت کند، مورد حمایت این انجمن قرار خواهد گرفت. هیچکس تافته جدا بافته نیست. این افرادی که عضو هیئت موسس هستند، فقط زحمت بیشتری می‌کشند و این‌طور نیست که بالاتر از سایرین باشند. این تشکل کاملاً رسمی است. به دنبال انجام همه موارد قانونی هستیم تا مصوباتمان ارزشمند باشد. فعلاً هسته مرکزی و هیئت موسس تشکیل شده و اساس نامه به وزارت محترم کشور تقدیم شده است. در حال انجام امور ثبتی و روال اداری در ارگان‌های مربوطه هستیم. یکی از اعتقادات مهم این گروه این است که ما با همکاری و همراهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌توانیم خروجی موفقی از این انجمن بگیریم. به همین خاطر بسیاری از مصوبات را برای وزیر محترم و معاونت محترم هنری ارسال می‌کنیم. با اینکه هنوز جلسه با وزیر محترم برگزار نشده، از هشتاد مصوبه‌ای که داشتیم به لطف و مساعدت ایشان سه-چهار مورد اجرایی می‌شود.
آبان ۱۳۹۴؛ پاسخ به حاشیه‌های نامه‌نگاری خوانندگان به رییس جمهور
فعالیت‌های نصفه و نیمه انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ اگر بعد از تاسیس ولو به شکل نمایشی آن ادامه پیدا کرده بود، اما در این مدت عملاً خروجی چندان موثری از کارهای صنفی خارج شده از این مجموعه یا انجام نمی‌شد یا اگر هم انجام می‌شد بنا به دلایلی که هنوز هم مشخص نیست، در رسانه‌ها انعکاس نمی‌یافت.
این شرایط ادامه پیدا کرد تا اینکه ماجرای نامه تعدادی از خوانندگان پاپ ایران به رییس جمهور از جمله حمید حامی، زانیار خسروی، سیروان خسروی، گروه سون، شهرام شکوهی، رضا صادقی، بهنام صفوی، حمید عسگری، فرزاد فرزین، مازیار فلاحی، علی لهراسبی، مهدی مدرس، رضا یزدانی، محسن یگانه روز ششم آبان ماه سال ۹۴ در رسانه‌ها منعکس شد و فعالیت‌های انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ را وارد حاشیه کرد.
یک نامه بسیار پرحاشیه با لحنی تقریباً معترضانه و عصبانی که همان زمان نیز با واکنش‌های مثبت و منفی از سوی خوانندگان عضو انجمن، منتقدان، کارشناسان و اهالی رسانه روبه‌رو شد. شرایطی که گفته می‌شد منتسب به انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ است، فضایی که موجب شد محمدرضا کارچی بعد از مدت‌ها سکوت و بی خبری بار دیگر در یک گفتگوی رسانه‌ای پیرامون موضوع توضیحاتی را ارائه دهد. توضیحاتی که شاید در آن زمان می‌توانست به عنوان یکی از فعالیت‌های رسانه‌ای شده انجمن عجیب و غریب صنفی خوانندگان پاپ را وارد مرحله تازه‌تری کند.
ماجرای نامه تعدادی از خوانندگان پاپ ایران در روز ششم آبان ماه سال ۹۴ خطاب به رییس جمهور فعالیت‌های انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ را وارد حاشیه کرد کارچی ۲۲ آبان ماه ۱۳۹۴ بود که در بخشی از گفتگوی مشروحش با خبرنگار مهر اظهار کرد: باید به این موضوع توجه کنیم که تعدادی از خوانندگان صاحب هنری که با ساخت ملودی‌های تاثیرگذار به ویژه روی قشر جوان و نوجوان، فعالیت‌هایی را در جهت برآورده شدن اهداف نظام جمهوری اسلامی انجام داده‌اند این نامه را نوشته‌اند و این خوانندگان یک سری خواسته‌هایی داشتند که با زبان خودشان بدون هیچ تکلف و استفاده از قواعد نوشتاری سعی کردند خیلی صمیمانه و دوستانه آنها را با عالی‌ترین شخص اجرایی کشور مطرح کنند. البته در این نامه شاید ایراداتی مستتر باشد اما از این حیث اشاره کردم که می‌توانیم به جنبه‌های مثبت این نامه فکر کنیم. اینکه گروهی که صاحب حقوقی هستند آمده‌اند و حقوق خود را در قالب یک نامه درخواست کرده‌اند و پیام و صحبت اصلی شان این است که آنها خود را موظف به رعایت تمامی موارد مندرج در چارچوب نظام فرهنگی می‌دانند و به طور حتم در برابر تکالیفی که این دوستان انجام می‌دهند، حقوقی برایشان مترتب است که پرداختن به این حقوق یعنی برابری ایجاد کردن در برابر تکالیفی که این دوستان انجام می‌دهند. به نظر من هنرمندان با انتشار این نامه دوباره حقوق خود را باز تعریف کردند و از رییس جمهور مطالبات خود را خیلی محترمانه خواستار شدند.
دبیر انجمن خوانندگان موسیقی پاپ با اشاره به اینکه برخی از منتقدان این نامه می‌گویند قواعد نوشتاری رعایت نشده است، عنوان کرد: من باید در پاسخ این منتقدان بگویم، به زعم خود خواننده‌ها این مطالب از زبان هنرمندان بوده که می‌خواستند بدون تکلف نامه‌ای را به رییس جمهور ارسال کنند. بنده به بعضی از واکنش‌ها که بعد از این انتشار این نامه اتفاق افتاد در چند بخش می‌خواهم اشاره کنم؛ بخش اول اینکه بعضی از اهالی عزیز و صاحب سبک موسیقی سنتی واکنش تندی به این نامه نشان دادند و تصورشان این بود که نامه مورد نظر به نوعی درصدد ضربه وارد کردن به موسیقی سنتی بوده یا اصلاً این نامه، موسیقی پاپ را در مقابل موسیقی سنتی قرار داده است در حالی که به هیچ عنوان چنین موضوعی نبود. من قاطعانه می‌گویم که هیچ غرضی پشت این ماجرا نبوده است. اگر در جایی از واژه «چهچهه» استفاده شد اصلاً گاردی با موسیقی سنتی نبود، برخی از موزیک‌هایی که در حال حاضر به آنها بهای زیادی داده می‌شود شرایطی دارند که گویا از درجه و ارزش بیشتری نسبت به موسیقی سنتی و پاپ برخوردارند. عمده هدف ما این است که مقداری دقت نظر بیشتری روی این ماجرا بشود و مقداری جدیت بیشتری برای موسیقی سنتی و پاپ وجود داشته باشد و ما به هیچ عنوان خواستار حصارکشی میان موسیقی پاپ و سنتی نیستیم.
وی در بخش پایانی صحبت‌های خود بار دیگر بر استمرار فعالیت انجمن خوانندگان موسیقی پاپ ایران هم اشاره کرد و گفت: ما به دنبال ثبت رسمی این انجمن هستیم که جامعه هدف بیشتری را داشته باشیم. فعلاً با بیست نفر از خوانندگان اول پاپ کشور با توجه به شاخصه‌های موجود کار را آغاز کردیم. به طور حتم ما به دنبال جذب حداکثری هستیم. هدف ما هم تقویت نظام فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانی است و هدف دیگری جز این نداریم. این هنرمندان سعی دارند اگر به منافعی رسیدند مصالحی را برای نظام به همراه داشته باشند.
آبان ۱۳۹۵؛ یک سال بعد و صدور مجوز برای انجمن صنفی
تقریباً یک سال دیگر از فعالیت‌های پنهان و غیر رسانه‌ای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که تا آن زمان هنوز کسی درباره مجوز داشتن یا نداشتن آن خبری نداشت، گذشت تا اینکه محمدرضا کارچی روز نوزدهم آبان ماه ۱۳۹۵ در گفتگو با خبرنگار مهر از صدور مجوز رسمی انجمن خبر داد و بیان کرد: ما مدت‌ها در مسیر بروکراسی اداری برای تشکیل انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در پیچ و تاب بودیم ولی خوشبختانه طی هفته‌های گذشته مجوز فعالیت این انجمن صادر شد و ما از این پس می‌توانیم به صورت رسمی در قالب مؤسسه یا انجمن حمایت از خوانندگان موسیقی پاپ که در آینده از محور خوانندگی خارج و به سمت کلیت موسیقی می‌رود، فعالیت خود را انجام دهیم.
وی افزود: اینکه یک مؤسسه یا انجمن صنفی که ماهیت آن در آینده‌ای نزدیک مشخص خواهد شد، می‌تواند پیگیر امور صنفی فعالان عرصه موسیقی پاپ باشد اتفاق بسیار خوشایندی است که باید آن را به فال نیک گرفت؛ کما اینکه ما از سال گذشته به شکلی جدی پیگیر ثبت رسمی انجمن در وزارت کشور بودیم که حالا با این اتفاق و البته ایجاد مکانی با شرایط بهتر و دعوت از اعضای بیشتر می‌توانیم دورنمای خوبی را برای موسیقی پاپ ایران تصور کنیم. رویکرد ما در انجمن صنفی، جذب حداکثری با حمایت بیشتر از هنرمندان در جغرافیای موسیقی است که امیدواریم این بار بدون تنش و با منطق، صبر و فعالیت‌های اصولی، کارهای برنامه‌ریزی شده را به نتیجه برسانیم.
نیم نگاهی به فعالیت‌های انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که عملاً هیچ خروجی صنفی نداشت، نشان داد خوانندگان ثروت ساز موسیقی پاپ ایران هنوز نمی‌توانند در یک پیکره صنفی واحد نسبت به پیگیری مطالبات صنفی خود هنرمندان وحدت مداری باشند کارچی روز دوازدهم دی ماه بود که در گفتگویی دیگر با اشاره به رویکرد جدید این انجمن صنفی توضیح داد: در حال حاضر که وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی اولویت و اصل کاری خود را ثبات و آرامش قرار داده ما فعالان عرصه موسیقی هم بد نیست ببینیم که شاخصه‌های ثبات و آرامش در حوزه موسیقی چه چیزهایی است. موسیقی و حاشیه‌های کنسرت‌ها پاشنه آشیل فعالیت وزیر قبلی فرهنگ و ارشاد اسلامی بود بنابراین نیازمند یک آسیب شناسی دقیق در این حوزه هستیم که اتفاقاً نباید فقط به موانع اجرایی و اداری اکتفا شود.
وی ادامه داد: اگر ما خودمان روند و فرآیند این حوزه را مورد بررسی قرار دهیم و با یک بازنگری اساسی ببینیم ما در حوزه موسیقی چه تکالیفی داریم، می‌توانیم به نتایج مثبتی برسیم. یکی از همین نتایج مثبت این است که حداقل یک بار دیگر بر اساس شرایط جامعه کنونی به ارزیابی و سنجش کارهایمان در حوزه مخاطب شناسی بپردازیم. ما بر اساس یک سری وظایف وارد این عرصه شدیم که هر یک شاخصه‌هایی دارد که باید به محصول نهایی برسد. من می‌خواهم این بار اگر یک سوزن به دیگران می‌زنیم یک جوالدوز به خودمان بزنیم و بگوییم اگر می‌خواهیم به لحاظ صنفی فعالیت‌هایی را انجام بدهیم تکالیفی به عهده ماست که باید آنها را انجام دهیم.
دبیر انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در پایان این گفتگو عنوان کرده بود: یکی از مهم‌ترین چالش‌های حوزه هنر، امنیت فرهنگی هنرمندان به ویژه در حوزه موسیقی پاپ است. این فضای پراسترس و پر چالش همچنان روی سر خوانندگان وجود دارد و هنوز شاخصه‌های ممنوع الکاری مشخص نشده‌اند. همان طور که من گفتم یک خواننده باید روی کارهایی که می‌کند مدیریت درست و منطقی داشته باشد، همان طور هم یک نهاد نظارتی باید به امنیت شغلی هنرمندان نیز توجه زیادی داشته باشد. ما معتقدیم امنیت شغلی باید ایجاد شود و به طور حتم در کنار این موضوع هنرمندان نیز باید به تکالیف قانونی که دارند اهتمام کنند. من بر این باورم باید یک بازنگری جدی در حوزه موسیقی پاپ انجام گیرد تا بتوانیم با دست پر به پیگیری مطالبات بپردازیم.
به هر ترتیب نیم نگاهی به فعالیت‌های انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که عملاً هیچ خروجی صنفی و اجرایی نداشت، نشان داد که گویا خوانندگان ثروت ساز موسیقی پاپ ایران که قطعاً در نظام اقتصادی موسیقی ایران راه و روش‌های متفاوتی برای درآمدزایی داشتند و دارند، هنوز نمی‌توانند در یک پیکره صنفی واحد نسبت به پیگیری مطالبات صنفی خود هنرمندان ثابت قدم و وحدت مداری باشند. کما اینکه همان ماجرای نامه به رییس جمهور که با لیدری که یکی از خوانندگان مطرح پاپ صورت گرفت به شدت موجب اختلاف افکنی و دوری تعدادی از اعضای انجمن صنفی خوانندگان پاپ از بدنه اصلی این مجموعه انجامید. شرایطی که به گفته تعدادی از کارشناسان و صاحب نظران عرصه موسیقی پاپ تبدیل به پاشنه آشیل فعالیت‌های یک انجمن صنفی شد و کار را به جایی رساند که اکنون باید «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» را نیز جزو گمشدگان موسیقی ایران دانست.
حال که فارغ از فعالیت‌های صنفی نهادهایی چون «خانه موسیقی» و «انجمن صنفی هنرمندان موسیقی» یک مجموعه قدرتمند دیگری به نام «مجمع صنفی ناشران و تهیه کنندگان موسیقی» هم به میدان فعالیت‌های صنفی آمده بعید است که بتوان شاهد ظهور و بروز یک پروژه کاملاً شکست خورده به نام «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» بود. چرا که هم فرآیند تولید - بازاریابی و فروش محصولات موسیقایی نسبت به هفت سال قبل دچار تغییرات محسوسی شده و هم تعداد خوانندگان سلبریتی فعال در حوزه موسیقی پاپ در یک آمار فزاینده‌ای قرار گرفته که نمی‌توان با خوش بینی درباره جمع شدن دوباره آنها کنار هم در این مجموعه صنفی نگاه کرد.